برای ورزشکاران یا نوجوانان و جوانانی که قصد ورود به ورزش به صورت حرفه ای را دارند، قهرمان شدن یا رسیدن به رتبه های بالای ورزش قهرمانی جزو آرزو ها و اهداف محسوب می شود که به جا هم هست. اما همه نیک می دانیم که رسیدن به موفقیت در هر کاری یک روند تکاملی هست که باید از ابتدا شروع شده و با یک روند موفقیت آمیز پایدار به رده های بالا رسید. اما چرا بسیاری از ورزشکاران این روند تکاملی را طی نمی کنند و رویای رسیدن به این رده های بالا و قهرمان شدن، رسیدن به عضویت در تیم ملی کشور و یا بازی کردن در باشگاههای ورزشی بزرگ برای آن ها تبدیل به یاس و ناامیدی می شود؟ برای پاسخ به این پرسش به راههایی که برای موفقیت پایدار در ورزش وجود دارند می پردازیم:
یک رشته ورزشی مناسب که با علایق شخص سازگار بوده و البته و از نظر بدنی هم با او تناسب داشته باشد و البته در جامعه ای که در آن زندگی می کند امکانات آن وجود داشته باشد یا او امکان مهاجرت به مکانی که این ورزش در آن محبوب بوده و مسابقات آن برگزار می شود، از اولویت هاست. اگر شخصی رشته نامناسبی را انتخاب کند این امکان وجود دارد که هیچ وقت توانایی ها و استعداد ها و قابلیت های او شناسایی نشود و در نهایت نتواند به اهدافی که در ذهن خود دارد دست یابد.
عجله کردن و عدم اشراف کافی به ماهیت قانون تکامل که برای موفق شدن در هر کاری لازم است، معمولاً یکی از اصلی ترین دلایل عدم موفقیت ورزشکاران می شود. برخی از افراد به دلیل اینکه قابلیت صبور بودن در آن ها وجود ندارد، دست به کارهایی از قبیل دوپینگ، فشار بیش از حد به خودشان، ناامیدی زودرس، ایجاد حاشیه به دلیل نیمکت نشین بودن، و … می کنند. این عجله باعث می شود که خیلی از افراد حتی به رسیدن به موفقیت های مقطعی و سطحی، خیلی زود از آمادگی به دور شده و خیلی زود هم فراموش شوند. از طرفی، گاهی ورزشکاران موفقیت های کوچک را بی اهمیت جلوه می دهند. در حالی که اگر با موفقیت های کوچک هم خوشحال شده و انگیزه بگیرند، احتمال رسیدن به موفقیت های بالاتر هم برای آن ها فراهم تر می شود.
ورزشکار بودن در سطح حرفه ای و قهرمانی، نیازمند انضباط شخصی در مواردی نظیر تغذیه، اظهار نظر در مصاحبه با نشریات و خبرگزاری ها، دوری از حاشیه، انجام امور محول شده توسط مربی، و … یکی از اصول ورزش حرفه ای است. اما خیلی از ورزشکاران را می بینیم که به انضباط شخصی اهمیت نمی دهند. به طور مثال، استفاده نکردن از یک برنامه غذایی مناسب، برنامه های بدنسازی او را هم تحت الشعاع قرار داده و آمادگی بدنی که اصلی ترین آمادگی یک ورزشکار هست را مختل می کند. همچنین وقتی تمریناتی از سوی مربی برای ورزشکار در نظر گرفته می شود، باید حتماً به آن ها به صورت مستمر و دقیق عمل کرده تا نتیجه آن را به خوبی دریافت کند.
خیلی از ورزشکاران فکر می کنند که قهرمان شدن و پیشرفت در ورزش فقط نیاز به آمادگی بدنی دارد. در حالی که آمادگی ذهنی هم در آمادگی بدنی، دو عامل جدا نشدنی در موفقیت در ورزش است. ورزشکار باید بداند در هر لحظه چطور فکرش را کنترل کند. مخصوصاً در ورزش هایی که واکنش های سریع بسیار در آن ها کاربردی هستند، این آمادگی ذهنی هم بیشتر تأثیرگذار خواهد بود. البته امروزه با روش های جدید روانشناختی، در گروه مربیان هر تیم ورزشی، افرادی هم حضور دارند که به این آمادگی ذهنی می پردازند.
یکی از کابوس های ورزشکاران همیشه مصدومیت و آسیب دیدگی های در حین ورزش است. هر چند که بسیاری از ورزشکاران در طول دوران ورزش حرفه ای این مصدومیت و آسیب دیدگی ها را تجربه می کنند، اما اگر اصول تمرینی و مراقبتی را درست رعایت کنند و همچنین از رفتارهای پرخطر تا جای ممکن دوری کنند، امکان مصدوم شدن آن ها بسیار کاهش پیدا می کند و می توانند دوران موفقیت آمیزتری را هم سپری کنند. حال اگر مصدومیت ناخواسته ای در یک حادثه چه در زمان تمرین و چه در زمان مسابقه ایجاد شد، در صورتی که با استفاده از بیمه ورزشی مناسب یا با استفاده از بودجه باشگاه یا هزینه شخصی، بلافاصله به صورت حرفه ای و مناسب این مصدومیت را درمان کرده و دوران نقاهت را هم با توصیه پزشکان به خوبی سپری کند، می تواند به سرعت به چرخه تمرینات بازگشته و این مصدومیت خللی در مسیر موفقیت او ایجاد نکند.